Dystans38.30 km Teren20.00 km Czas02:13 Podjazdy329 m
Temp.17.0 °C SprzętCube
Drugie podejście do Błękitnego Szlaku Rowerowego
Drugie podejście do Błękitnego. Tym razm udało się ściąć nieaktualny fragment, gdzie pośrodku drogi wyrasta taki kombinat:
Jest to zaplecze kopalni odkrywkowej, która musiała się lekko rozrosnąć od czasu wytyczania szlaku. Dalej już po strzałkach (a raczej GPSie, bo oznakowanie jest fatalne i nei nadaje się do jakiejkolwiek nawigacji) do Tokary, stamtąd zbijamy na Małkowo i dalej na Barniewice. Trzeba będzie kiedyś wrócić i machnąć całość od tyłu.
Jest to zaplecze kopalni odkrywkowej, która musiała się lekko rozrosnąć od czasu wytyczania szlaku. Dalej już po strzałkach (a raczej GPSie, bo oznakowanie jest fatalne i nei nadaje się do jakiejkolwiek nawigacji) do Tokary, stamtąd zbijamy na Małkowo i dalej na Barniewice. Trzeba będzie kiedyś wrócić i machnąć całość od tyłu.
Dystans22.00 km Czas01:19
SprzętEnik
z serwisu
Pech chciał, że chłopaki nie mieli zapasu na rozwalony łańcuch, więc zabrałem rower i poleciałem do Wrzeszcza, gdzie przy drugiej próbie, z wielkim fochem, udało mi się nabyc łańcuch półcalowy do miejskiego. A skoro rower działa, to grzechem było nie skorzystać.
Dystans24.57 km Czas01:21
SprzętEnik
na meczyku
Rowerowy dzionek z takimi widokami:
Dystans79.46 km Czas06:47 Podjazdy2267 m
Temp.13.0 °C SprzętCube
MTBCH etap V
No to jeszcze szybki wpierdol i wakacje, jak mawiał klasyk. Przed nami ostatni, najdłuższy i najbardziej męczący etap, gdzie oprócz nakładającego się zmęczenia i dystansu dostaliśmy w gratisie fatalną pogodę, która podrasowała profil wysokościowy. Na trasie na zmianę błoto, kamienie z błotem, błotniste łąki, błotniste błoto, przeloty asfaltami i różne kombinacje wcześniej wymienionych.
Początek idzie dosyć szybko, jednak ilość rowerów na grząskich ścieżkach robi swoje i ogon musi się zdecydowanie bardziej namęczyć, więc peleton z każdym kilometrem się rozjeźdża. Przed 2 bufetem techniczny zjazd zamienia się w błotnistą rynnę przerywaną błotnistymi kałużami, po 4 otb postanawiam zrobić sobie przerwę na spacer. Za bufetem znowu asfalty, wioski, przeloty szutrami i asfaltami tak dziurawymi, że strach się rozpędzać.
Dalej fajny, techniczny podjazd na Suchy Wierch, straszna pizgawa na łakach, bufet, przelot asfaltem pod na ostatni podjazd i dojazd do mety singlem z zeszłorocznego prologu. Na deser finisher, pierwszy ciepły prysznic od kilku dni i strzała do domu, bo impreza finałowa znowu jakaś niemrawa.
Początek idzie dosyć szybko, jednak ilość rowerów na grząskich ścieżkach robi swoje i ogon musi się zdecydowanie bardziej namęczyć, więc peleton z każdym kilometrem się rozjeźdża. Przed 2 bufetem techniczny zjazd zamienia się w błotnistą rynnę przerywaną błotnistymi kałużami, po 4 otb postanawiam zrobić sobie przerwę na spacer. Za bufetem znowu asfalty, wioski, przeloty szutrami i asfaltami tak dziurawymi, że strach się rozpędzać.
Dalej fajny, techniczny podjazd na Suchy Wierch, straszna pizgawa na łakach, bufet, przelot asfaltem pod na ostatni podjazd i dojazd do mety singlem z zeszłorocznego prologu. Na deser finisher, pierwszy ciepły prysznic od kilku dni i strzała do domu, bo impreza finałowa znowu jakaś niemrawa.
Dystans45.86 km Teren41.00 km Czas04:52 Podjazdy1600 m
Temp.6.0 °C SprzętCube
MTBCH etap IV
Poranek mglisty, deszczowy, zimny i jeszcze jakiś żartowniś rowery nam do koszy powkładał :)
Najkrótszy i chyba najbardziej soczysty etap. 45 kilometrów prawie nieustannie w górę, w deszczu od samego początku, momentami z takimi ściankami, że trzeba było się po drzewach wciągać. Na przemian kamienie, szutry, single i błoto z trzema ciekawymi przerywnikami:
- akwedukt i ścianka za nim, którą podobno ktoś zjechał do końca
- objazd twierdzy Srebrna Góra ścieżką na jedno koło pod murami, czasem z przepaściami po obu stronach, które skutecznie podnosiły ciśnienie i przywracały temperaturę ciała
- podjazd rzeką za drugim bufetem, która kilka godzin wcześniej miała szansę być szlakiem pieszym
Etap nie byłby etapem, gdyby nie bardzo solidny łomot w dół przed metą, którą w tym roku udało się zaliczyć na kołach.
Co tu dużo mówić, etap kwintesencja mtb. Właśnie dla takich tras człowiek z drugiego końca Polski przyjeżdża.
Najkrótszy i chyba najbardziej soczysty etap. 45 kilometrów prawie nieustannie w górę, w deszczu od samego początku, momentami z takimi ściankami, że trzeba było się po drzewach wciągać. Na przemian kamienie, szutry, single i błoto z trzema ciekawymi przerywnikami:- akwedukt i ścianka za nim, którą podobno ktoś zjechał do końca
- objazd twierdzy Srebrna Góra ścieżką na jedno koło pod murami, czasem z przepaściami po obu stronach, które skutecznie podnosiły ciśnienie i przywracały temperaturę ciała
- podjazd rzeką za drugim bufetem, która kilka godzin wcześniej miała szansę być szlakiem pieszym
Etap nie byłby etapem, gdyby nie bardzo solidny łomot w dół przed metą, którą w tym roku udało się zaliczyć na kołach.
Co tu dużo mówić, etap kwintesencja mtb. Właśnie dla takich tras człowiek z drugiego końca Polski przyjeżdża.
Dystans72.00 km Teren63.00 km Czas06:13 Podjazdy2387 m
Temp.18.0 °C SprzętCube
MTBCH etap III
Najciekawszy etap tegorocznej edycji. Start ze Stronia Śląskiego peletonem, zaliczając rundą honorową wkoło centrum.
Po starcie dłuższy podjazd wzdłuż Młynówki, potem trawers asfaltem i zaczynamy przygodę z granicznym, w tym roku lekko okrojonym, aby zdążyć do Barda zajechać przed północą. Na początek trochę jagód i trawy w okolicach Czernicy, pierwszy solidny łomot w dół
szuterek, nawrót i powrót na graniczny. Potem Borówkowa Góra i dalej duzo granicznego. Nieustanny interwał robi swoje i powoli zaczynam zostawać z tyłu. Na drugim bufecie spotykam chłopaka z Warszawy, którego dopadł kryzys (jak się okazuje, i tak dzień później niż kolegów z zespołu, którzy nawet nie raczyli wystartować). Łączymy więc nasze kryzysy i razem pomykamy w kierunku mety, podciągając się na przemian. Zjazd do Barda tym razem w siodle, aczkolwiek z kilkoma podpórkami i jednym szpagatem nad kierownicą. Spóźniony refleks robi swoje. Po małym zamieszaniu z dojazdem do bazy odnajduję kompana czekającego na mnie przed metą, na która wjeżdżamy razem. Ot ciekawy etap się z niczego zrobił.
Nie tracąc czasu z mety idziemy na poszukiwanie knajpy. Instalujemy się w Pizzeri Verona, przy ulicy Głównej 14, gdzie jemy najlepszą pizzę od dawna. A potem jeszcze jedną. A potem jeszcze pierogi. Miejsce ze wszech miar godne polecenia. Tak jak i samo Bardo, zdecydowanie niedoceniane w stosunku do swego potencjału.
Po starcie dłuższy podjazd wzdłuż Młynówki, potem trawers asfaltem i zaczynamy przygodę z granicznym, w tym roku lekko okrojonym, aby zdążyć do Barda zajechać przed północą. Na początek trochę jagód i trawy w okolicach Czernicy, pierwszy solidny łomot w dół
szuterek, nawrót i powrót na graniczny. Potem Borówkowa Góra i dalej duzo granicznego. Nieustanny interwał robi swoje i powoli zaczynam zostawać z tyłu. Na drugim bufecie spotykam chłopaka z Warszawy, którego dopadł kryzys (jak się okazuje, i tak dzień później niż kolegów z zespołu, którzy nawet nie raczyli wystartować). Łączymy więc nasze kryzysy i razem pomykamy w kierunku mety, podciągając się na przemian. Zjazd do Barda tym razem w siodle, aczkolwiek z kilkoma podpórkami i jednym szpagatem nad kierownicą. Spóźniony refleks robi swoje. Po małym zamieszaniu z dojazdem do bazy odnajduję kompana czekającego na mnie przed metą, na która wjeżdżamy razem. Ot ciekawy etap się z niczego zrobił.
Nie tracąc czasu z mety idziemy na poszukiwanie knajpy. Instalujemy się w Pizzeri Verona, przy ulicy Głównej 14, gdzie jemy najlepszą pizzę od dawna. A potem jeszcze jedną. A potem jeszcze pierogi. Miejsce ze wszech miar godne polecenia. Tak jak i samo Bardo, zdecydowanie niedoceniane w stosunku do swego potencjału.
Dystans68.42 km Teren65.00 km Czas05:36 Podjazdy2104 m
Temp.19.0 °C SprzętCube
MTBCH etap II
Etap 2, kilometraż lekko w górę, stopień trudności lekko w dół. Dwie zbiórki łańcucha z korby na pierwszych kiloemtrach i znowu mogę delektować się jazdą pustym szlakiem, okazjonalnie mijając na zjazdach niedokręcających z górki Belgów, chociaż na pierwszym podjeździe z nawiązką niwelują stratę.
Na 23km zaczyna się drugi w tym dniu i najdłuższy w całej imprezie podjazd, na którym, zgodnie z zasadą kryzysu dnia drugiego, zaliczam kompletny zgon, po którym graniczny z przyjemności zamienia się w katorgę.
Po drugim bufecie siły powoli wracają, więc spokonie do mety. Dojazd z lekkim zapasem, mycie roweru i strzała na pizzę, gdzie Przemek uprzejmy był już miejsce zająć. Teraz będzie już tylko łatwiej.
Na 23km zaczyna się drugi w tym dniu i najdłuższy w całej imprezie podjazd, na którym, zgodnie z zasadą kryzysu dnia drugiego, zaliczam kompletny zgon, po którym graniczny z przyjemności zamienia się w katorgę.
Po drugim bufecie siły powoli wracają, więc spokonie do mety. Dojazd z lekkim zapasem, mycie roweru i strzała na pizzę, gdzie Przemek uprzejmy był już miejsce zająć. Teraz będzie już tylko łatwiej.
Dystans68.83 km Teren1.50 km Czas06:10 Podjazdy2312 m
Temp.22.0 °C SprzętCube
MTBCH etap I
Etap I - pierwszy solidny górski łomot
. Pierwsze zdziwienie zagranicznych skalą techniczności tras
pierwsze OTB, pierwsza wygięta przerzutka, pierwszy MTBut do serwisu, pierwszy samotny długi podjazd. Na Śnieżnik. Tradycyjny pierwszodniowy zgon i samotny łomot pustym na szczęście czerwonym.
Przed metą pierwsze skurcze, pierwszy magnezik i pierwsza walka z limitem. Potem pizza i piwo w Stroniu i pierwsza cisza nocna przed 20. Jak na pierwszy dzień to nawet ujdzie.
pierwsze OTB, pierwsza wygięta przerzutka, pierwszy MTBut do serwisu, pierwszy samotny długi podjazd. Na Śnieżnik. Tradycyjny pierwszodniowy zgon i samotny łomot pustym na szczęście czerwonym.
Przed metą pierwsze skurcze, pierwszy magnezik i pierwsza walka z limitem. Potem pizza i piwo w Stroniu i pierwsza cisza nocna przed 20. Jak na pierwszy dzień to nawet ujdzie.
Dystans43.68 km Teren19.00 km Czas02:44
Temp.31.0 °C SprzętCube
MTBCH prolog podwójny
No to się nam wróciło na Czelendża.
Na miejscu trochę starych znajomych, kilku nowych. Tradycyjnie pierwszy dzień na rozjeżdżenie. Miały być treningi przez wiosnę, miały lecieć kilometry, a od zeszłej edycji raptem 200km w kołach góralowi przybyło. I to było czuć. I to podwójnie, bo najpierw sam musiałem zaliczyć swoje, a potem wrócić się i przejechać trasę z Agatą.
Po drugim podjeździe na start miałem już serdecznie dosyć, a czas gonił, więc na Czarną Górę wjechałem sobie krzesełkami. Po raz pierwszy w życiu z rowerem, całkiem przyjna opcja, nie powiem. Potem skrót szlakiem rowerowym, który ktoś chyba palcem po mapie wyznaczył, łomot kamiennym zjazdem i już dalej do mety razem polecieliśmy szuterkami.
Po drugim podjeździe na start miałem już serdecznie dosyć, a czas gonił, więc na Czarną Górę wjechałem sobie krzesełkami. Po raz pierwszy w życiu z rowerem, całkiem przyjna opcja, nie powiem. Potem skrót szlakiem rowerowym, który ktoś chyba palcem po mapie wyznaczył, łomot kamiennym zjazdem i już dalej do mety razem polecieliśmy szuterkami.
